راهنمای محلی خوزستان

ابوالفضل مهدی پور راهنمای تور محلی خوزستان

تصویر نویسنده ابوالفضل مهدی پور

بازار ته لنجی آبادان

بازار ته لنجی آبادان

ته‌لنجی در اصطلاح به کالاهایی گفته می‌شود که توسط ملوانان و کارگرهای لنج‌ها وارد کشور می‌شوند. ته‌لنجی مشمول تعرفه‌های گمرکی نمی‌شود، بنابراین قیمت‌ آن پای خریداران کم‌تر تمام می‌شود.در این خیابان هم مغازها کالا‌های ته‌لنجی دارند و هم دستفروش‌ها. روزهای تعطیل و ایام نوروز به‌دلیل شلوغی، راه رفتن در این بازار خیلی سخت می‌شود. از مواد خوراکی و شکلات‌های جذاب تا چیزهایی مثل: پتو، وسایل برقی کوچک و لوازم آرایشی اقلام ته‌لنجی این بازار را تشکیل می‌دهند.

عکس: جمال زبیدی

انعکاس/ تب و تاب خرید در بازار انعکاس/ تب و تاب خرید در بازار انعکاس/ تب و تاب خرید در بازار انعکاس/ تب و تاب خرید در بازار انعکاس/ تب و تاب خرید در بازار انعکاس/ تب و تاب خرید در بازار انعکاس/ تب و تاب خرید در بازار انعکاس/ تب و تاب خرید در بازار انعکاس/ تب و تاب خرید در بازار انعکاس/ تب و تاب خرید در بازار انعکاس/ تب و تاب خرید در بازار انعکاس/ تب و تاب خرید در بازار انعکاس/ تب و تاب خرید در بازار انعکاس/ تب و تاب خرید در بازار انعکاس/ تب و تاب خرید در بازار انعکاس/ تب و تاب خرید در بازار انعکاس/ تب و تاب خرید در بازار انعکاس/ تب و تاب خرید در بازار انعکاس/ تب و تاب خرید در بازار انعکاس/ تب و تاب خرید در بازار

تصویر نویسنده ابوالفضل مهدی پور

/گزارش تصویری/قمش تاریخی مومنان-دزفول

قمش تاریخی مومنان - دزفول

قُمِش مؤمنان دزفول گنجینه‌ای تاریخی در اعماق زمین و اثری برجای مانده از دوران ساسانیان، یکی از جاذبه های ارزشمند برای بازدید گردشگرانی است که دزفول را مقصد سفر انتخاب کرده اند.

خبرگزاری مهر – گروه استان‌ها، رؤیا رجبی: در کنار مسجد و شیدانه معروف امام رضا (ع) یک در چوبی و سنتی با نمای آجرکاری شده، خودنمایی می‌کند که رنگ و بوی تاریخ را به مشام هر رهگذری می‌رساند. در چوبی را که باز کنی با فضا و پله‌های متعددی مواجه می‌شوی که با پیمودن هر پله که رو به پایین است، گویی بیشتر به اعماق تاریخ نزدیک می‌شوی.

دیوارهای سنگی و آجری و پله‌های محکم ساخته شده از آجر که قدمتشان به دوره ساسانیان باز می‌گردد مصداق جمله «دزفول شهر آجر» هستند و سقفی که اقتدار و شکوه فرهنگ و تمدنی بی نظیر از آن می بارد.

۷۵ پله ورودی قُمِش که به گویش دزفولی به سَربِطاق چوقابَفون (چوقابافان) معروف است را که طی کنی، به قُمِش مؤمنون می‌رسی. نورپردازی‌های بی نظیر قُمِش تو را به پیمودن ادامه مسیر در زیرزمین و جایی که یادآور سبک و نحوه زندگی گذشتگان این دیار است، تشویق می‌کند.

در طول مسیر قُمِش که همانند تونل است، بوی آب و آجر که شناسنامه دزفول است، آغشته می‌شود.

در جای جای قُمِش، کوزه‌های سفالی و زیراندازهای سنتی و چند ماکت مرد که نماد سقا هستند (افرادی که از درون قمش آب حمل می‌کردند) و چند ماکت زن با پوشش سنتی جانمایی شده که فضا را بیش از پیش تاریخی کرده است. راه رفتن در مسیر قمش که همانند تونل است و مشاهده سقف و دیوارهای آجری و سنگی نشان از تلاشی کم نظیر برای احیای آن و همت والای گذشتگان این دیار برای زندگی دارد.

تاریخچه قُمِش و سَربِطاق ها

قُمِش (قنات) به معنی کاریز و مجرای آب زیرزمینی است که قدمتی چند هزار ساله در دزفول داشته و در گذشته برای استفاده از آب رودخانه حفاری شده‌اند.

در گذشته مردمان دزفول با حفر تونل‌هایی به نام «قُمِش» در چند کیلومتر بالاتر از شهر و از کناره رودخانه دز، آب را به اندازه معین به سمت شهر هدایت می‌کردند و پس از مصارف شهری این آب مسیر خود را در خارج از شهر برای سیراب کردن زمین‌های کشاورزی ادامه می‌داد. مردم دزفول این راه دسترسی به کانال حفر شده را «سَربِطاق» می‌گفتند.

این قنات‌ها از منحصر به فردترین شبکه زیر زمینی آب در جهان محسوب شده که بخش عمده‌ای از آب مورد نیاز بخش کشاورزی، آب آشامیدنی و مصرف روزانه مردم دزفول را تأمین کرده و در هشت سال جنگ نیز به عنوان پناهگاه و امدادرسانی به مصدومان مورد استفاده قرار می‌گرفت.

در واقع قُمِش در اصطلاح قدیم به تونل‌های آبرسان زیرزمینی گفته می‌شد که آب رودخانه دز را به تمام نقاط شهر می‌رساند و قدمت آنها به زمان عیلامیان و ساسانیان باستان می‌رسد.

«سَربِطاق» نیز مجرایی به شکل سرداب بود که به صورت مستقیم و با شیب ۴۵ درجه تا محل جریان آب به وسیله پلکانی که گاه دارای ۱۰۰ پله بود پیش می‌رفت. به علت گرمای طاقت‌فرسای تابستان، قمش و سربطاق‌ها نقش بسیار مهمی در ادامه زندگی و حیات شهر دزفول ایفا کرده‌اند.

در گذشته تعداد ۱۳ سَربِطاق در دزفول وجود داشته که به دلیل توسعه شبکه آب‌رسانی شهر از دهه ۴۰ شمسی به بعد، کم‌کم کارکرد خود را از دست داده و متروکه و بعضی حتی تبدیل به مسیر فاضلاب شدند.

آثار آن‌ها در دهه ۵۰ و حتی تا اوایل دهه ۶۰ نیز موجود بود که به دلیل نشست زمین و خطرات احتمالی آن و اغلب با آوارهای ساختمان‌ها که غالباً در اثر موشک باران شهر در زمان جنگ تحمیلی تخریب می‌شدند پر شدند و دهانه آن‌ها بسته شد.

معرفی قُمِش مؤمنون

به گواه مستندات در گذشته شهرستان دزفول دارای ۲۴ رشته قُمِش بوده که هر کدام با سَربِطاق های متعدد در مساحت‌های مختلف احداث شده‌اند و قدمت آنها به دوران ساسانیان و عیلامیان برمی گردد.

قُمِش مؤمنون یکی از این ۲۴ رشته قُمِش موجود در دزفول و در واقع تنها قُمِش احیا شده در این شهرستان است.

این قُمِش در گذشته آب مورد نیاز یک هزار و ۲۰۰ هکتار از زمین‌های کشاورزی این منطقه را تأمین می کرده است. وجه تسمیه این قُمِش به نام متولی وقت مسجد، صادق قلی چوقاباف است.

این مسجد در زمان جنگ تحمیلی در مهرماه سال ۶۲ مورد اصابت موشک قرار می‌گیرد و ۳۸ نفر به شهادت می‌رسند که در عملیات خاکبرداری و خارج کردن شهدا از زیر آوار، خاک‌ها به درون این قمش ریخته می‌شود و بدین ترتیب قمش مؤمنون پس از آن واقعه در سال ۱۳۶۲ زیر خاک مدفون می‌شود.

پس از واقعه مذکور طی چند سال اخیر بخشی از این گنجینه آجری با همت فردی به نام سعید قلیان که متولی مسجد و شیدانه امام رضا (ع) است از زیر آوارها سر برآورد و در سال ۱۳۹۶ رونمایی شد.

ورودی قُمِش مؤمنون یعنی سَربطاق چوقابافان که اکنون به یکی از مکان‌های گردشگری و پربازدید در دزفول تبدیل شده در خیابان طالقانی، پشت بقعه سید محمود و در جنب مسجد و شیدانه امام رضا (ع) دزفول واقع شده؛ بنابراین برای بازدید از قُمِش باید به این آدرس مراجعه کرد.

احیای قُمِش با همت و تلاش شخصی

داستان احیای قُمِش مؤمنون دزفول بدین صورت است که سعید قلیان متولی این قُمِش که از کودکی داستان‌های زیادی درباره قُمِش مؤمنون از پدر و اطرافیان خود شنیده، تصمیم می‌گیرد این مکان را احیا کند به گونه‌ای که در سال ۸۹ از زیرزمین مسجد امام رضا (ع) که در آن زمان مسجد چوقاباف نام داشته، ورود کرده و پس از مقداری خاکبرداری به چند پله اول قمش که تخریب شده بودند، می‌رسد.

وی در همان ابتدا با حجم عظیمی از خاک و نیاز به عملیات‌های بزرگ خاکبرداری مواجه می‌شود اما از سوی ادارات مرتبط اجازه خاکبرداری به وی داده نمی‌شود.

وی در سال ۹۴ از شهرداری می‌خواهد، فاضلاب بندی محله‌ای که قُمِش در آن قرار دارد اجرا شود که در حین اجرای پروژه فاضلاب بندی، وجود قُمِش در همان مکانی که از قبل پیش بینی شده بود به قلیان ثابت می‌شود.

بنابراین وی با همکاری چندتن از دوستان خود به صورت کاملاً شخصی و بدون دخالت و همکاری هیچ ارگانی اقدام به حفاری کرده و پس از مدتی به ورودی قُمِش یعنی سربِطاق چوقابَفون (چوقابافان) می‌رسد و در ادامه به دلیل سخت بودن روند حفاری با هزینه کاملاً شخصی تعدادی کارگر را برای حفاری و پیشروی در قُمِش وارد روند کار می‌کند.

گفتنی است از زمان آغاز حفاری قُمِش یعنی اردیبهشت سال ۹۴ تا ۲۳ شهریور سال ۹۶ که طی مراسمی از قُمِش رونمایی شد ۱۴۰ هزار ساعت کار و تلاش شبانه روزی صورت گرفته است. پس از رونمایی از بخشی از قُمِش، متولی آن بیکار ننشسته و روند پیشروی به دیگر قسمت‌های قمش را همچنان ادامه داده به گونه‌ای که تاکنون ۸ هزار مترمکعب خاکبرداری و ۲۰ ماه کار مفید صورت گرفته است.

خاکبرداری این قُمِش به صورت دستی با وسایلی همچون فرغون، بیل، کلنگ، نوارنقاله، تسمه نقاله و بالابر از عمق ۴۸ متری زمین انجام شده است.

مازاد برداری خاک، مسدود کردن و انحراف فاضلاب‌های متعدد خانگی، تهویه، مرمت و آجرکاری که عمدتاً از آجرهای همین قمش هستند، روشنایی، نورپردازی و زیباسازی فضای درون قمش که شامل نصب ماکت، جای گذاری کوزه و مجسمه و اشیای سنتی است از جمله مراحل انجام شده برای احیای قُمِش مومنون تاکنون بوده است.

قُمِش مؤمنون مطابق با اسناد، سَربِطاق های زیادی دارد که در زمان رونمایی فقط دو سَربِطاق چوقابافان و عاملی احیا شده بودند اما در سال ۹۷ نیز با انجام ۶۰ متر لایروبی و پیشروی در قُمِش، سومین سَربِطاق به نام آقامیر نیز خاکبرداری شده و احیا شده است.

قلیان (متولی قمش) در حال حاضر موقعیت جغرافیایی یکی دیگر از سَربِطاق های قمش مومنون به نام سَربِطاق بوالعلایی را به دست آورده و مقرر شده تا پس از تعطیلات نوروز این سَربِطاق نیز خاکبرداری و احیا شود.

گفتنی است قدمت آجرکاری‌های قمش ۴۰۰ سال تخمین زده شده ولی قدمت اصلی قمش به طور کلی به دوره ساسانیان برمی گردد.

طول قُمِش مؤمنون تا رودخانه دز هشت هزار و یکصد متر است که تاکنون ۴۰۰ متر از این میزان خاکبرداری و رونمایی شده است. متولی قمش تلاش دارد که تا جای ممکن خاکبرداری و لایروبی را ادامه دهد تا به دیگر سَربِطاق ها و در صورت امکان به انتهای قمش که به رودخانه دز ختم می‌شود برسد.

متولی قُمِش که همواره نسبت به عدم حمایت و همکاری مسئولان و دستگاه‌های متولی شهرستان در تمام مراحل احیای قُمِش انتقاد داشته، با وجود این امر اما برنامه‌های زیادی برای توسعه و رونق این قمش در دستور کار دارد.

بر این اساس متولی قُمِش وعده داده که در سال ۹۸ موزه سفال، موزه اجناس و کالاهای قدیمی، نگارخانه و کافه قمش نیز در قُمِش مؤمنون راه اندازی خواهد کرد.

در حال حاضر نیز مراحل نصب و احداث یک آسانسور برای آسان شدن تردد گردشگران به ویژه افراد مسن به قُمِش در حال انجام است که ورودی آسانسور یک در چوبی در کنار درب اصلی و ورودی قمش است.

از زمان رونمایی از قُمِش مؤمنون در شهریورماه ۹۶ تاکنون این گنج آجری در اعماق زمین به یکی از پربازدترین و محبوب ترین مکان‌های تاریخی و گردشگری دزفول تبدیل شده به گونه‌ای که بازدید از آن در برنامه‌های بازدید هر مقام بلندپایه و یا میهمانان ویژه‌ای که وارد دزفول می‌شوند، قرار دارد.

این قُمِش همچنین در تمام ایام سال پذیرای بازدید عموم مردم و گردشگران است و به دلیل قرارگیری قُمِش در کنار شیدانه امام رضا (ع) این مکان در ایام محرم همچون نوروز بسیار پربازدید است.

پیش بینی می‌شود با توجه به معرفی و شناساندن این مکان تاریخی در رسانه‌ها و فضای مجازی و گذشت دو سال از احیای آن، میزان بازدید گردشگران و مسافران نوروزی از این قُمِش در نوروز ۹۸ نسبت به نوروز ۹۷ با افزایش چشمگیری مواجه باشد.

شهرستان دزفول در تمام زمینه‌های گردشگری اعم از جاذبه‌های طبیعی، تاریخی و مذهبی پتانسیل و ظرفیت‌های بسیار زیادی دارد و همین تنوع و تعدد جاذبه‌های این شهرستان کار را برای گردشگران و مسافران سخت می‌کند که کدام جاذبه‌ها و مکان‌های گردشگری دزفول را در برنامه بازدید خود در هنگام سفر به این شهرستان قرار دهند چراکه هر کدام از آثار، بناها و مکان‌های گردشگری دزفول به تنهایی می‌تواند باعث جذب خیل عظیم گردشگر و ثبت خاطرات به یادماندنی شود.

اما قُمِش مؤمنون به سبب متفاوت و خاص بودن فضایی که دارد و تلفیق آب و آجر در آن، می‌تواند یکی از پیشنهادها و گزینه‌های مناسب برای گردشگران و مسافرانی باشد که دزفول را مقصد و یا یکی از مقصدهای گردش خود در ایام نوروز ۹۸ انتخاب کرده‌اند.

امین نظری/ایس

اg93499_62533214__MG_4323.jpgz083291_62533231__MG_4429.jpgy764973_62533245__MG_5003.jpgz406397_62533238__MG_4875.jpgw08291_62533243__MG_5000.jpgx73843_62533237__MG_4457.jpgf496787_62533233__MG_4440.jpgi52343_62533229__MG_4393.jpgm6506_62533228__MG_4421.jpgi14990_62533227__MG_4398.jpgd377478_62533226__MG_4423.jpgn52112_62533224__MG_4409.jpgm715841_62533223__MG_4382.jpgr994273_62533220__MG_4378.jpgo189890_62533219__MG_4364.jpgs349970_62533218__MG_4353.jpgw08291_62533243__MG_5000.jpgi9844_62533216__MG_4346.jpgd106599_62533215__MG_4332.jpg

تصویر نویسنده ابوالفضل مهدی پور

دیدار با کاشفان اولیه نفت در ایران

خانواده «سادات قیری»؛ کاشف نفت جنوب

دیدار با کاشفان اولیه نفت در ایران

سادات قیری خاندانی از سادات شهر شوشتر و اولین کاشفان نفت و قیر در ایران هستند. این خاندان در زمان قاجار چشمه‌های طبیعی نفت را در محلی به نام دره خرسان در شرق شوشتر (قیلارستان یا مسجدسلیمان امروزی) کشف کرده و روشی برای استحصال قیر ابداع نمودند

پیشینه خاندان قیری

این خانواده از خانواده‌های شناخته‌شده شوشتر در استان خوزستان هستند و نسب خود را به امام هفتم شیعیان می‌رسانند. شغل سنتی این خانواده تا پیش از کشف چشمه‌های نفت و قیر، تجارت بین شهرهای مختلف بود. ضمن اینکه از دوره صفویه مالکیت زمینهای قیلارستان (قیرلارستان یا مسجدسلیمان امروزی) و تولیت امامزاده هفت شهیدان در اختیار این خاندان بود. پس از کشف این چشمه‌ها در دوره قاجار شغل آنها به استحصال قیر از دره خرسان و حمل آن به شوشتر برای تجارت و فروش به سایر شهرها و کشورها تغییر یافت.

این خاندان به همین دلیل به خاندان قیری مشهور شد. کشف چشمه‌های طبیعی نفت و استحصال قیر مقدمه‌ای بود بر عقد قرارداد قیری-دارسی در سال ۱۹۰۷ میلادی و حفر چاه نفت شماره یک توسط کمپانی ویلیام ناکس دارسی. در مذاکرات خاندان قیری با مجلس شورا در موضوع قراردادهای نفتی، احتشام‌السلطنه نمایندگی این خانواده را بر عهده داشت. ضمن اینکه اجاره‌دهندگان زمین چاه نفت به ویلیام ناکس دارسی، سید لطف اله ولد مرحوم سید کریم قیری و آقا سید آقایی ولد مرحوم سید محمد قیری ذکر شده‌اند.

مالکیت زمینهای چشمه‌های قیر

سید نعمت الله جزایری مؤلف تذکرۀ شوشتر مالکیت سادات را بر اراضی چشمه‌های نفت و قیر، که آن را قیرلارستان می‌نامد، از دوره صفویه تأیید و تأکید کرده است که: «هفتصد سال این اراضی نسل بعداز نسل متعلق سادات بوده است. چشمۀ قیرلارستان که در آن محل واقع است از قدیم از متعلقات آن سرکار است و در رقم امضای شاه طهماسب ماضی مورخ به سال نهصد و پنجاه و دو که به اسم سیدمحمد تَلغری صدور یافته و در آنجا میرسداهل تصحیح نسب ایشان نموده است، چشمۀ قیرلارستان منجمله موقوفات معدود شده و اینکه الحال مستمر شده که تیولداران همه ساله وجهی از آنجا بازیافت مینمایند از جمله بِدَع حادثه است و در پروانچۀ قدیم به اسم سیدعزالدین و سیدشهاب الدین احمد که الی الآن باقی است مورخ به سال هفتصد و بیست و شش عصارخانه و بساتین و قری و مزارع بسیار تفضیل یافته که الحال اکثر آنها معدوم و به هیچ وجه حقیقت آنها معلوم نیست» پس از اختلافات سادات قیری با شرکت نفت جنوب، روحانیون نجف ازجمله شریعت اصفهانی، شیخ عبدالله مازندرانی، سیدکاظم یزدی، ملامحمدکاظم خراسانی، صدر اصفهانی و تمام علمای خوزستان از متقدمین و متأخرین، به اسناد مالکیت سادات قیری بر اراضی مذکور حکم قطعی داده اند و به صراحت متذکر شده اند: «بر اولیای امور واجب و لازم است ید غاصبین را از سادات کوتاه فرمایند» (کمام، 9180 ،ص4) کارگزاران خوزستان ازجمله فخرالملک و حشمت السلطنه نیز در اسناد و مدارک متعدد بر مالکیت سادات تصدیق کرده اند (کمام، 9180 ،صص 4-5) بر پایۀ اسناد و مدارک فوق مالکیت اراضی و حق انحصاری استخراج قیرهای موجود در اراضی قیلارستان (قیرلارستان) شوشتر تا قبل از انعقاد قرارداد دارسی در اختیار سادات قیری قرار داشته است.

پیشینه کشف چشمه‌های قیر

سادات قیری که خاندانی اهل تجارت بودند، در مسیر تجارت خود بین شوشتر و اصفهان، هنگام عبور از دره خرسان (قیلارستان یا قیرلارستان که همان مسجدسلیمان امروزی است)، به چشمه‌هایی برخوردند که مایع سیاه‌رنگی از آن تراوش می‌کرده است. بعدها درمی‌یابند این ماده همان قیری است که در شاهنامه از آن سخن گفته شده و در زمان‌های دور از آن برای قیراندود کردن آثار تاریخی شوشتر همچون بندقیر و بند قیصر و نیز به‌عنوان جنگ‌افزار استفاده شده است.

روش ابداعی برای استحصال قیر

خاندان سادات قیری برای استفاده از این مایع سیاه رنگی که کشف کرده بودند، ابزاری ساختند و با استفاده از دیگی به ارتفاع ۴ متر و قطر ۲ متر، نفت را چند روز متوالی گرم نموده و غلیظ سازی می‌کردند تا حدی که مواد اضافه آن تبخیر شود و قیر مذاب باقی بماند. سپس با تخلیه این مواد در آب سرد، قیر لایه لایه شده و در آخر برای فروش به شهرها و کشورهای دیگر به شوشتر حمل می‌کردند.

فروش قیر و ورود اروپایی‌ها به منطقه

در حدود سال‌های ۸۶-۱۲۸۵ خورشیدی اولین بار ژاک دو مورگان (باستان شناس فرانسوی) از وجود قیر در اطراف شوشتر در درّه خرسان مطلع شد. قیرهای استحصال شده انگلیسی‌های جویای نفت از جمله کمپانی دارسی را نیز به منطقه کشاند. پس از آن انگلیسی­‌ها با حمایت دولت وقت ایران موفق شدند سادات قیری را راضی به بستن قرارداد با کمپانی دارسی کنند. خانواده سادات قیری علی‌رغم میل باطنی با این قرارداد موافقت نمودند و ابتدا مقرر شد در درّه خرسان، در قیرلارستان شوشتر (محلی که بعداً شهر مسجدسلیمان شکل گرفت) چاه نفت حفر شود و کمپانی­ دارسی سالانه 1000 من نفت و 900 قران احمدشاهی (نقره­) به سادات قیری بپردازند. اما خانواده قیری که از این معامله خشنود نبودند اعتراض کرده و اعلام نمودند آن منطقه سرزمین اجدادی آنهاست. سپس با مداخله دولت مقرر شد که سادات قیری زمین‌هایشان را به انگلیسی­‌ها اجاره بدهند. این تصمیم در نهایت موجب بسته شدن قرارداد قیری-دارسی شد.

اختلافات با شرکت نفت جنوب

قرارداد دارسی و کمپانی نفت جنوب با بختیاری ها منجر به نادیده گرفتن حق مالکیت سادات قیری شوشتر بر اراضی قیلارستان (قیرلارستان یا مسجدسلیمان امروزی) گردید. این اراضی در ابتدا به کمپانی نفت جنوب اجاره داده شده بود، اما اهمیت اقتصادی آن سبب گردید تا کمپانی نفت جنوب مدعی مالکیت بر آنها شود و حق تملک سادات قیری را نادیده بگیرد. سادات قیری با انتخاب عبدالحسین دهدشتی به عنوان وکیل خویش موفق شدند مالکیت خود را بر آن زمین ها اثبات و منافع اقتصادی- سیاسی کمپانی نفت جنوب را متزلزل کنند. به پیشنهاد و پیگیری وکیل سادات قیری «مدیریت اداری و حسابرسی نفت» در خوزستان تشکیل و سودجویی های درباریان و افراد متنفذ، از منابع نفت، متوقف و محدود گردید.

منبع:منبع: مصطفی فاتح، مریم اسماعیلی، پنجاه سال نفت ایران، انتشارات پیام، ۱۳۵۸

به نقل از روزنامه دنیای اقتصاد

تصویر نویسنده ابوالفضل مهدی پور

دیداری با نوستالژی دوست داشتنی

دیداری با نوستالژی دوست داشتنی

اگر در کوچه پس کوچه های شهر قدم بزنید همیشه سوژه هایی جذاب هست که با دیدن آنها ساعتی کنارشان باشید و از بودن کنار آنها لذت ببرید

با گذر از یکی از همین کوچه ها که در بافت قدیمی شهرستان شوشتر قرار داشت چشم افتاد به مغازه کوچک
مغازه تعمیراتی ضبط و تلویویزن و رادیوهای قدیمی.. که پر بود از تلویویزن...رادیو.گراموفون های قدیمی که بیشتر تو سریالها و فیلم های قدیمی دیده بودم.

از پشت شیشه به مغازه نگاه میکردم که پرویز الهی صاحب مغازه با روی خوش به استقبال آمد و این جمله را به عنوان شروع گفتگو گفت:
.
به تاریخ من خوش آمدید.

از ش درخواست کردم که در مورد کارش و تاریخچه توضیح دهد
.
شروع کرد به توضیح دادن در مورد کار
ابتدای کار یک صفحه گراموفون قدیمی در دستگاه گذاشت وگفتگو را این چنین آغاز کرد.
پنجاه سال دارم کار تعمیراتی انجام میدم و از کارم لذت میبرم.خیلیها به من گفتند که این کار دیگه قدیمی شده و کسی دیگه از این وسایل ندارد ولی من با عشق فراوان مشغول به کار هستم.
خارجی ها که به شوشتر همیشه به دیدن میان با من گفتگو میکنند.خیلی از وسایل که داخل مغازه هستند را هدیه بهم دادند یا با هزینه شخصی خریداری کردم. خانواده های قدیمی هنوز از این وسایل قدیمی دارند و چون کسی دیگه از این نمونه وسایل تعمییر نمیکنه برای تعمیرات پیش من میارن و براش تعمییر میکن برخی اوقات هم برای تزیین خانه های قدیمی و فیلمبرداری سراغ من میان و من هم وسایلی که نیاز دارند براشون فراهم میکنم.

توضیحاتش که تمام شد چند تا از دستگاه های قدیمی پخش را معرفی کرد و آهنگ هایی قدیمی نوستالژی با استفاده از دستگاه گراموفون برایم پخش کرد.در گوشه ای از مغازه هم روزنامه های قدیمی به چشم میخورد که جناب الهی توضیح دادند: گاهی برای آرامش سراغ این روزنامه ها میرم

در پایان گفتگو هم آهنگ قدیمی لب کارون از مرحوم زنده یاد نعمت الله اغاسی با یک دستگاه گراموفون قدیمی پخش کرد.

واقعا لذت بخش هست که بعضی وقتا به گذشته برگردیم و یادی از خاطرات گذشته کنیم.
.
. ** ابوالفضل مهدی پور
۹۷/۵/۳

تصویر نویسنده ابوالفضل مهدی پور

گزارشی از طبیعت زیبا و بکر روستای مال آقا  در جنوب کشور

گزارشی از طبیعت زیبا و بکر روستای مال آقا در جنوب کشور

بهشت خوزستان را از دست ندهید

مجتبی گهستونی


آتش به همان اندازه که می‌سوزاند و نابود می‌کند، حیات‌بخش، روشنی‌بخش و گاهی هم کاشف گمشده‌های میان تاریکی است؛ مثل وقتی که آتش به دل یکی از مناطق باغملک استان خوزستان افتاد و خبرش پخش شد و تازه فهمیدیم منطقه مذکور یکی از روستاهای زیبای گردشگری و معروف به بهشت خوزستان است؛ یعنی روستای مال‌آقا که آب و هوایش همین حال و در دمای 50 درجه خوزستان هم تگری است؛ سرد و دلچسب؛ سرسبز و چشم‌نواز و البته فرصتی غنیمت برای گذران تعطیلات داغ و کسالت‌آور تابستان.

این روزها اخباری که از خوزستان می‌رسد، فقط بوی گرما و خشکی و بی‌آبی و شوری می‌دهد، اما این فقط یک روی سکه است؛ صورت عیانش؛ روی دیگر خوزستان؛ جلگه‌های سرسبز، آبادی‌های کنار رود و میان تالاب و دره‌های مسکونی بهشتی در دل کوهستان ستبر و سربه فلک کشیده زاگرس است، مثل روستای تاریخی مال‌آقا، که در دره‌ای دنج و خوش آب و هوا در لابه‌لای سلسله‌جبال زاگرس، کنار رودخانه‌ای سرد و مواج، آرمیده و طبیعت سرسبز و هوای باطراوت و دل‌انگیزش، در فصول بهار و تابستان، خیلی از شهروندان خوزستانی و استان‌های همجوارش را به سوی خود می‌کشاند.

از مال آقا سخن می‌گوییم؛ زیباترین تفرجگاه شمالی خوزستان؛ طبیعت بکر و خوش آب و هوایی که مردمان دیار داغ خوزستان، هرم جسم گرمادیده‌شان را در خنکای سایه‌سار درختان و آب چشمه‌های گوارای آن از تن بیرون می‌کنند. به مال‌آقا که می‌رسی، گرمای تنت را در خنکای آب جاری از ستیغ کوه می‌سپاری و گونه‌های سرخ آفتاب‌زده‌ات را در تلالو نور خورشید به باد رهگذر امانت می‌دهی. از شادی‌های کودکانه گرداگرد بلوط‌ها حظ می‌کنی و نگاهت را در لابه‌لای سرخی انارها قاب می‌گیری. آبشار زیبای شیوند و چنارهای سر به فلک کشیده و گیاهان محلی روییده در حاشیه رود هم جادویت می‌کند. حرکت با پای پیاده در تنگه تنگ تِهی شما را در نهایت به آبشار زیبا می‌رساند.

طبیعت در دل تاریخ روستای گردشگری مال‌آقا علاوه بر طبیعت بکرش از سابقه تاریخی کهنی برخوردار است و مردمان لر و بختیاری‌اش، به جای مانده از هزاره‌های پیش از تاریخ به منطقه غنا بخشیده است.
کتیبه‌های سنگ‌نوشته به‌جا مانده از دوران مصریان ملقب به بردگپ (سنگ بزرگ) و همین‌طور آثار باقیمانده از خانه‌های ساخته شده در دل کوه، چهره تاریخی این روستا را عیان می‌کند. یک سازه کهن آبیاری هم در کنار روستا هست که در گویش محلی آن را بیاره می‌گویند. این سازه سنتی برای انتقال آب از محل‌هایی که گسستگی در مسیر وجود داشته باشد، ساخته می‌شود. این سازه در فصول بهار و تابستان پوشیده از گیاه پر سیاوش می‌شود و منظره زیبایی به وجود می‌‌آورد.

گور دخمه‌سنگی و آسیاب‌های آبی هم از جمله آثار دوره ساسانیان در این منطقه‌اند و ظرفیت‌های گردشگری دیگری چون امامزاده عبدا... و رباط هم در این خطه جلوه‌گری می‌کند. عبور رودخانه ابوالعباس از این محل، مناظر بدیع و زیبایی را خلق کرده است. طرح گردشگری این منطقه سال 82 تهیه شده است.


برای اقامت در مال‌آقا، محلی‌ها باغات و خانه‌های خود را به گردشگران اجاره می‌دهند.

منطقه گردشگری مال‌آقا در فاصله 15 کیلومتری قلعه تل در دامنه زاگرس واقع است. این روستای و بخشی از روستاهای گردشگری پیرامون آن، در شهرستان باغملک در شمال شرقی خوزستان قرار دارند که از نظر توانمندی برای توسعه و پیشرفت از مناطق منحصر‌به‌فرد در کشور به شمار می‌روند.

اگر قصد سفر از اهواز به مال‌آقا در شهرستان باغملک را دارید، از میدان چهارشیر (شهیدبندر) در اهواز به سمت شرق که بروید تابلوها شما را به جاده ایذه و باغملک هدایت می‌کنند. گردشگرانی که از استان چهارمحال و بختیاری وارد خوزستان می‌شوند ابتدا به شهر دهدز و سپس به ایذه وارد می‌شوند و پس از آن با گذر از شهر قلعه تل می‌توانند وارد مال‌آقا شوند.

علاقه‌مندان دیدار مال‌آقا از شهر باغملک که به سمت مال‌آقا حرکت می‌کنند با پشت سر گذاشتن شهر قلعه تل و طی حدود چهار کیلومتر راه، با دیدن تپه‌ها و کوه‌ها و نسیم خنک کوهستان و جنگل‌های انبوه بلوط، گویی وارد دنیایی متفاوت شده‌اند. کمی جلوتر از مال‌آقا هم روستای تمبی با قدمتی چند هزار ساله و بافتی زیبا در دل کوهستان در مقابل دیدگان گردشگران قد علم می‌کند.

*چاپ شده در روزنامه جام جم
به قلم مجتبی گهستونی

مال آقا

معرفی رسانه

ابوالفضل مهدی پور
تورلیدر محلی خوزستان
کارشناس هنر و معماری
دانشجوی کارشناسی تاریخ
اراِیه کلیه خدمات گردشگری در استان خوزستان
برگزاری انواع تورهای گردشگری در سطح استان خوزستان
رزرو اقامت و اسکان در هتل-ویلا-خانه مسافر-اقامت های بوم گردی
مشاوره وراهنمایی به علاقه مندان و دانشجویان درحوزه گردشگری و فرهنگی

منتخب مرحله اول  جشنواره دزفول گرام ۹۷

برگزیده  و رتبه دوم در یازدهمین جشنواره ملی
رسانه های  دیجیتال کشور  سال ۹۸

برگزیده پویش زندگی از نو سال ۹۹

شماره های هماهنگی:
تلگرام و واتس  آپ
09302318746
..........
09166062113
ایمیل:
abolfazlmehdipoor@yahoo.com
پیوندهاوشبکه های اجتماعی
.............. logo-samandehi .............. شعار سال ۱۴۰۳ ..........  height=  height=  height=  height=  height=  height=  height=  height=

آمارگیر وبلاگ