راهنمای محلی خوزستان

عروسی هزار رنگ بختیاری و قشقایی

بختیاری‌ها و قشقایی ها در ازدواج جوانان این جشن را با مراسم و آیین‌های زیبا و نمایشی برپا می‌دارند تا در این برگزاری در کنار همتباران خود آنچه ماندگار‌تر را در ذهن به صورتی نمایشی ثبت نمایند. ازدواج دارای خصوصیات و آداب و رسومی است که در هر جا و هر قومی ممکن است متفاوت باشد. زن‌ها کل می‌کشند و در صف مرتب می‌ایستند، رنگ‌های تند و زیبا در زیر نور آفتاب می‌درخشند، لباس‌ها بلند و پوشیده و خوش رنگ روستا را فرا می‌گیرند دستمال‌ها در حرکت مواج تکان می‌خورند. مراسم عروسی در قوم بختیاری و قشقایی جایگاه ویژه‌ای دارد.

جشن ازدواج بختیاری یکی از زیباترین و با نشاط‌­ترین عروسی ها در ایران است.

ایران سرزمین اقوام و فرهنگ‌هاست که هرکدام از این اقوام آداب و رسوم خاص خود را در جشن ها و مراسمات دارند.

در ایل بختیاری همواره پیوندهای زناشویی به صورت خویشاوندی برقرار شده و در طی قرن‌ها اجازه وصلت به کسی خارج از ایل داده نمی‌شود.

اسپند دود در بسیاری از فرهنگ ها، آئین معنوی محسوب می شود. مادر داماد برای سلامتی عروس و داماد،اسپند دود آماده کرده است.

یکی از اقوامِ عروس "بندِسوزن" را که یکی از تزئینات رنگی و مهره ای لباس زنانه محسوب می شود را برای عروس تنظیم می کند.

زنان روستا با لباس های سنتی و الوان، دسته جمعی برای شرکت در مراسم عروسی به خانه مادر عروس میروند.

دخترها در حال آراستنِ مِینا و لَچَک (روسری محلی) خودهستند تا برای جشن عروسی آماده شوند.

زنان فامیل دورتا دور عروس حلقه بسته اند و برای او اشعار شادی و مرسوم بختیاری را میخوانند.

رقص های گروهی ایل بختیاری یکی از زیباترین رقص های محلی ایران است. مراسم جشن ازدواج کنارِ خانه پدری عروس و درطبیعت انجام می شود.

پدر عروس به همراه یکی از زنانِ فامیل، عروس را برای رفتن به خانه بخت آماده می کند. آن ها مبلغی از هدایایی را که اقوام به خانواده عروس پیشکش کرده اند را طبق رسم، روی سرِ عروس سنجاق می کنند. این رسم نشانه رزق و روزی برای عروس و داماد است.

روز عروسی برای خانواده عروس بسیار سخت وغم انگیز است.اعضای خانواده از غصه رفتن دختروجای خالی او اشک می ریزند.

طایفه داماد عصر روز عروسی به ­عنوان شادی، جشن و سرور با اسلحه تیراندازی می کنند و عروسِ خود را به خانه داماد می برند.

ماشین عروس به سبک محلی با شیردنگ های رنگارنگ آذین بندی شده است.

عکاس فرزانه چخماق ساز / رضا کامران سامانی

آسیاب‌های آبی دزفول؛ قرن‌ها گردش آب و سنگ

آسیاب‌های تاریخی دزفول حدود ۱۷۰۰ سال قبل یعنی در دورۀ ساسانیان و در واقع همزمان با ساختِ اولیۀ شهر دزفول ساخته شده‌اند.پیشینه تاریخی آسیاب‌های آبی در ارتباط با سازه پل قدیم دزفول بوده که به دوره ساسانیان بر می‌گردد اما عمده آثار موجود از آسیاب‌ها که در سه بخش از رودخانه موجود می‌باشند به دوره‌های تاریخی صفویه و قنحوه کنار هم قرارگیری آسیاب‌ها به شکلی است که در گذشته حالت سد مانند داشته تا آب را به جای مورد نظر هدایت کنند.اجاریه بر می‌گردد.

شکل معماری آسیاب‌ها برگرفته از سبک معماری بومی شهرستان دزفول بوده و به صورت یک مجموعه به هم پیوسته ساخته شده و به هم مرتبط است.

پایه آسیاب‌ها از ملات گچ، خاکستر و آجرها در سه ردیف ساخته شده‌اند که تکرار شده و در قسمت‌هایی از سنگ ساخته می‌شود. دیوارها نیز از آجر و سنگ قلوه رودخانه و ملات ساروج که نوعی آهک‌بندی بوده پوشیده شده است.

تعداد این آسیاب‌ها بین ۵۰ تا ۶۰ حلقه بوده که برخی از آن زیر پل قدیم ، برخی زیرپل جدید و برخی در محدودۀ «علی کله» شهر دزفول قرار گرفته‌اند. هر چند این آسیاب‌ها در سه قسمت رودخانه دز قرار گرفته‌اند، اما قدمت برخی از آن‌ها به دوره‌های صفویه و قاجاریه می رسد، دورانی که این آسیاب‌ها به اقتصاد شهر دزفول نیز کمک زیادی کرد.

البته به مرور زمان به دلیل طغیان رودخانه و قرار گرفتن در مسیر جاده ساحلی برخی از آن‌ها تخریب شده‌اند، به گونه‌ای که امروز فقط حدود ۲۰ حلقه از این آسیاب‌ها باقی مانده‌اند.

آسیاب‌های آبی دزفول تیرماه ۱۳۸۰ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است، اما اهمیت این سازه‌ها امروزه به حدی است که مطالعاتی ویژه روی این سازه‌ها، مجموعه پل‌های باستانی و دیگر سازه‌های آبی دزفول با هدف ثبت در فهرست میراث جهانی یونسکو آغاز شده است.

"جلال نصیریان" از استادان برجسته گردشگری کشور در گذشت

شادروان "جلال نصیریان" متولد سال ۱۳۲۲ در شهر "اهر" در استان آذربایجان شرقی و جزو اولین افرادی بودند که به صورت حرفه‌ای آموزش گردشگری در کشور را آغاز نمودند.

▪️ وی که به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی و عربی تسلط داشت، مدرک کارشناسی خود را در رشته علوم سیاسی از دانشگاه تهران و کارشناسی ارشد خود را نیز در رشته مدیریت هتلداری و جهانگردی از انگلستان، دریافت کرده بود.

▪️ "جلال نصیریان" از سال ۱۳۴۸ و در سن ۲۶ سالگی به عنوان کارشناس تسهیلات جهانگردی، وارد سازمان جلب سیاحان و در سال ۱۳۸۰ پس از بیش از ۳۰ سال سابقه کار مدیریتی و دولتی در صنعت گردشگری کشور، بازنشسته شد.

▪️مرحوم استاد نصیریان، سال‌ها کارشناس درجه‌بندی هتل‌های کشور بود و همچنین در طول مدت فعالیت دولتی خود، استانداردهای آموزشی و روندهای کاری در هتل‌های ایران را تنظیم و جهت‌دهی می‌کرد.

▪️مرحوم "نصیریان" در سال ۱۳۸۰ و پس از بازنشستگی از مناصب دولتی‌، موسسه آموزشی "آوای جلب سیاحان" به عنوان یکی از بزرگترین و معتبرترین موسسات آموزش گردشگری در کشور را راه‌اندازی و با استفاده از تجربیات مدرسین حرفه‌ای و متخصصین گردشگری، در زمینه خدمات آموزش گردشگری و هتلداری، فعالیت نمود.

▪️بسیاری از مدیران سابق و فعلی هتل‌ها و مراکز اقامتی، آژانس‌های مسافرتی و تور لیدرهای حرفه‌ای در کلاس‌های اخلاق حرفه‌ای، الگوهای رفتاری و آداب معاشرت، شاگرد ایشان بوده‌اند.

*🔳 برخی از سوابق کاری شادروان جلال نصیریان*

▪️مهمترین سوابق کاری و حرفه‌ای، شادروان استاد "جلال نصیریان" در صنعت گردشگری و هتلداری ایران؛

▫️ رئیس هیات علمی مرکز آموزش عالی صنعت جهانگردی و هتلداری

▫️ معاون مرکز آموزش عالی صنعت جهانگردی و هتلداری

▫️ مسئول نمایشگاه‌های ایرانگردی و جهانگردی در داخل و خارج از کشور

▫️ کارشناس مسئول آموزش توریسم

▫️ مدیر کل ارشاد ملی استان‌های آذربایجان شرقی و خوزستان

▫️ معاون اداره کل اطلاعات و جهانگردی استان خوزستان

▫️ رئیس سازمان جلب سیاحان استان کرمان

▫️ کارشناس درجه‌بندی هتل‌های کشور

▫️ کارشناس تسهیلات جهانگردی سازمان جلب سیاحان

▫️ مدیرعامل موسسه آموزش خدمات جهانگردی و هتلداری آوای جلب سیاحان

▫️ عضو هیات بازنگری محتوای دروس دوره‌های کاردانی و کارشناسی جهانگردی و هتلداری

▫️ رئیس گروه واژه گزینی ایرانگردی و جهانگردی در فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی

▫️ عضو هیات علمی مراکز آموزش عالی صنعت گردشگری و هتلداری

▫️ عضو هیات اصلی کمیته متناظر استانداردسازی گردشگری و خدمات وابسته

▫️ عضو کمیته کارشناسی تدوین برنامه ملی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی

خراطی هنر-صنعتی ۴۰۰ ساله خوزستان

هنر-صنعت خراطی در شهرستان دزفول همچنان زنده است.

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما استان خوزستان، خراطی یکی از هنر‌ها و صنایع فعال در شهرستان دزفول است و استاد توکل با هنر دستان پرتوانش نقش و نگار‌هایی بر چوب حک می‌کند.

وی این شغل و هنر را از پیشینیان به ارث برده است و برای زنده نگهداشتن آن و جلوگیری از فراموش شدن هنر خراطی که در استان خوزستان قدمتی ۴۰۰ سال دارد، تلاش می‌کند.

به گفته این استاد خراطی و هنرمند دزفولی، برای تولید گلدان، شمعدان، قندان، کاسه، حصار‌های چوبی، وردنه و... از چوب درختان بومی استفاده می‌شود.

استاد توکل می‌گوید: بازار فروش محصولات چوبی خوب است

برای دیدن گزارش روی تصویر زیر کلیک کنید

تصاویر قدیمی از معبد چغازنبیل

محوطه چغازنبیل در مختصات جغرافیایی 39 S 265895m E, 3544110m N در دشت خوزستان و در فاصله حدود 30 کیلومتری جنوبشرقی شهر شوش است. نام "چغازنبیل" از آن جهت انتخاب شده است که بلندترین و بارزترین بنای موجود در محوطه که زیگورات آن است، قبل از کاوش به صورت یک تپه بزرگ و مانند یک سبد برگشته دیده می‌شد. محوطه چغازنبیل در واقع یک شهر به جا مانده از دوره ایلام و به وسعت 100 هکتار است.ایلام نام تمدنی باستانی است که از حدود 2900 پیش از میلاد تا 646 پیش از میلاد در پهنه گسترده‌ای از غرب تا جنوب‌ غرب و جنوب ایران کشیده شده است. این تمدن متشکل از شاهک‌ نشینانی در دو نوع زیستگاه کاملا متفاوت یعنی ارتفاعات و دشت های جلگه‌ای زاگرس بوده است که در هر مقطع زمانی یکی از این خوانین یا شاهک‌ نشینان این مناطق به قدرت رسیده‌ اند. اغلب شاهان ایلام به خود لقب "شاه انشان و شوش" داده‌اند. این دو شهر دو مرکز مهم ایلامیان، یکی در ارتفاعات (انشان) و دیگری در دشت‌ های جلگه‌ ای (شوش) است. باستان‌ شناسان تمدن ایلام را با توجه به وقایع سیاسی به سه دوره ایلام قدیم، ایلام میانه و ایلام جدید تقسیم می‌کنند. چغازنبیل در دوره ایلام میانه تاسیس شده است.

این شهر در زمان حیات به زبان ایلامی "ال- اونتاش" و به زبان اکدی به "دور اونتاش" شناخته می‌شده است. این شهر به دستور اونتاش ناپیریشا یکی از پادشاهان مقتدر عیلامی بنا شده ، به همین دلیل آن را ال اونتاش یعنی شهر یا قلعه اونتاش می‌خواندند. اوج رونق ساخت و ساز در شهر دوراونتاش در زمان بيست سال سلطنت اونتاش ناپيرشا یعنی از 1320 الی 1300 پیش از میلاد بوده است، اگرچه پس از مرگ وي از رونق شهر كاسته مي‌شود ولي همچنان ساخت و سازهايي غير سلطنتي و پرستش معابد در آن صورت گرفته است.

شهر ال اونتاش یک شهر سلطنتی و مذهبی است، از آن جهت سلطنتی که کاخ‌ های به جا مانده از آن مخصوص اشراف ایلامی ساخته شده است و از آن جهت مذهبی که دارای معابد مختلفی برای خدایان مختلف ایلامی است. اونتاش ناپیریشا در ساخت شهر دستور داده که برای هر دو دسته خدایان ایلامی مورد پرستش مردم ساکن در ارتفاعات و مردم ساکن در دشت‌ ها، معابدی برپا شود و معبد اصلی شهر که همان زیگورات شهر است، برای پرستش دو خدای اینشوشینک (مهم‌ترین خدای ساکنین دشت خوزستان) و نپیریشا (مهم‌ترین خدای ساکنین ارتفاعات) ساخته شده است، از اینرو بسیاری از باستان‌ شناسان معتقدند هدف اونتاش ناپیریشا در ساخت این شهر اتحاد بین مردم ساکن ارتفاعات و مردم ساکن دشت‌ بوده است.

گزارش کامل در ادامه نوشته